wtorek, 8 marca 2011

w locie

  Wszystko co było, czasem chciałabym nazwać bajką. Chciałabym nadal żyć w tej bajce i topić się w szczęściu. Bez dna była studnia do której uśmiechałam się każdego dnia. Ta studnia miała na imię życie. Teraz przechodząc koło tej studni, rzucę spojrzenie i od czasu do czasu wykrzywię usta w lekkim uśmiechu, gdy koło mnie stoi nadzieja.
 Bajką było to, że mogłam tak wpatrywać się w Twoje oczy , które emanowały zapachem bliskości. Dziś jestem zła na siebie, że nie wykorzystałam wszystkiego dostatecznie. Uwielbiam kiedy przychodzisz we śnie i napawam się Twym czułym spojrzeniem. Mimo, że w tedy działa moja wyobraźnia, czuję się szczęśliwa. Wyobraźnia działa też w tedy, gdy mogę sobie przypomnieć o tym co się działo, gdy byłeś blisko. Mogę zawsze. Bo wyobraźnia choć by chciała, nie wymazała by tego. 
 Cenić można wiele. Wydawać by się mogło, że można kupić szczęście. Lecz bycie koło kogoś, kogo się kocha, oceniać można jak najwspanialszy prezent od losu. Może Ci się wydawać, że to nic takiego, ale gdy tego kogoś braknie cenisz to wysoko, ponad szczęście. I płyną gorzkie łzy.
 Wiele przemija. Mimo kolejnych szans los drwi i śmieje się z ciebie, a może czasem uśmiecha. Wszystko zależy od Ciebie jak to odbierasz. Czasem nie wielka rzecz a może podarować Ci kawałek szczęścia. Ma moc, większą niż osoba z boku może sobie to wyobrazić. Bo trzeba być tym szczęściem. Trzeba być od czubka głowy, po same końce palców. Trzeba po prostu to przeżywać wewnętrznie.
 Gdy się widzi uśmiech inny od wszystkich o tej samej godzinie lecz innego poranka, można cieszyć się z niezwykłości chwili. Po takim uśmiechu drugiej osoby można oczekiwać przekazania mocy szczęścia bez uszczerbku w jego sile. Moc taka się podwaja.
 Biorąc w dłonie starą kaligrafię z wcześniejszych lat, zauważasz jak w tedy było. Czasem zauważasz, że Twoje uczucia dziś kontrastują z ówczesnymi. Można i zauważyć, że niektóre pozostają w zupełności nie zmienne.  Dziś możesz się śmiać i ubolewać, kiedyś możesz ubolewać i się śmiać. To i tak jest bez różnicy. Chwile, które myślałeś, że osiądą w twej pamięci są jak motyle. Czasem siedzą godzinami, a czasem przelatują z kwiatka na kwiatek. Gdy osiądą na innym wybryku natury, pył zostanie przeniesiony. I o to w tym wszystkim chodzi. Może i zapomnisz o pewnych momentach ale są rzeczy, są ludzie którzy Ci o tym wszystkim przypomną. Warto przechowywać wspomnienia pod kluczem i od czasu do czasu wypuścić je aby sobie wyprostowały nogi żebyś Ty mógł ponieść się wodzom fantazji.
 Nazwać coś bajką czasem by było najprościej.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz